WOW!!
Vanmorgen had ik om 9:30 een afspraak bij een van de (vaat)chirurgen in het UMC St. Radboud in Nijmegen. Ik zou een tweede injectie krijgen met een verdovend middel, recht in het litteken van de nefrostomiekatheter, hopende dat de pijn voor 6 tot 8 uur zou onderdrukken.
De arts waar ik mij mocht melden had ik nog niet eerder gezien; ook hij wilde dus eerst even kijken/voelen aan mijn nier. Daarna kwam een assistente een bakje brengen met een spuit en twee ampullen; de arts gaf aan dat hij besloten had een 'cocktailtje' te maken van het verdovende middel en een ontstekingsremmend middel. Niet dat er een ontsteking zat, maar dat zou de pijn nog extra kunnen onderdrukken.
Daarna geheel pro-actief besloot de arts (in overleg met mij) om niet één maar twee plekken (en alles wat daar tussen zit) te verdoven; ik gaf bij 't voelen aan mijn nier aan waar het pijn deed als hij er op drukte; dat was zowel op/bij 't litteken zelf als een centimeter of drie er naast. Hij vond 't dus een goed idee om daar ook een verdoving te zetten. Prima! Ik dus ook!! Liever een verdoving extra dan een verdoving te weinig!!
Na een minuut of twee mocht ik de behandelbank weer verlaten; deze keer bleek ik niet wit geworden te zijn zoals de vorige keer, maar was ik rood aangelopen. De injectie deed weer erg veel pijn, vooral ook als je zag hoe de arts die naald (in mijn buik!!) op en neer bewoon en telkens een stukje verdoving inspoot, onder verschillende hoeken. Af en toe ging die naald wel bijna twee cm mijn huid in. En probeer dan maar nÃet te 'verkrampen' en (bijvoorbeeld) je buikspieren aan te spannen... Maar nadat de naald eruit gehaald werd, had ik direct geen last meer.
Vrij snel merkte ik al dat de pijn in mijn nier aan het afnemen was! Verbazend hoe snel dat kan werken, ik had 't idee dat 't sneller werkte dan de vorige keer!
Daarna nog een foto gemaakt van de twee ampullen; altijd leuk om precies te weten wat er in je lichaam gespoten wordt...
Kenacort-A
Bupivacaïne
Ik moest daarna van de arts nog even plaatsnemen in de wachtkamer; als ik mij na 10 tot 15 minuten goed bleef voelen mocht ik naar huis toe gaan, anders moest ik mij weer melden; het schijnt dat je van die Bupivacaïne goed misselijk kan worden. Ik voelde mij goed bij 't uit de behandelkamer lopen, in de wachtkamer bleef ik me ook goed voelen dus na ruim 10 minuten ging ik weer naar huis.
Rond het avondeten kwam de pijn weer terug; het viel mij 's middags al op hoe 'gewoon' ik mij voelde zonder pijn; echt WOW! Hoe snel kan je pijn vergeten; echt niet te filmen! Des te irritanter dat dus 's avonds de pijn weer terug was...
Nu wordt ik volgende week door de 'oude' vaatchirurg gebeld, waarbij hij vraagt naar mijn bevindingen; wat mij betreft mag die (chemische) blokkade zo snel mogelijk komen, als het komende dagen niet vanzelf over gaat. Ik ben benieuwd!
Aantal keer bekeken: 17400
Disclaimer
Ik ben mij er van bewust dat ik soms nogal ongenuanceerd over de verhandelingen van iedereen in het ziekenhuis schrijf. Het is geenszins mijn bedoeling om wie dan ook in discrediet te brengen. Ik ben iedereen die de afgelopen twee jaar (en langer) zich heeft bemoeid met mijn gezondheid enorm dankbaar. Zonder alle (vakbekwame) mensen in en om het ziekenhuis had ik 't niet gered. De kanttekeningen die ik af en toe zet, zijn mijn interpretaties, niet strikt noodzakelijk feit. Het is altijd makkelijk commentaar te geven op dees en geen maar ter vergelijking; ikzelf ben o.a. docent 'interviewtechnieken' en ik stel soms ook meervoudig gesloten vragen...
