Eerste dag ziekenhuis; Installeren
Vannacht weer een waardeloze nacht achter de rug. Beetje vergelijkbaar met als je op vakantie gaat. Je blijft nadenken; heb je alles wel ingepakt? Ik had zelf een lijstje (in mijn hoofd) gemaakt, maar je kent me; dat gaat 't ene oor in, 't andere oor weer uit. Dat soort dingen werken bij mij niet echt; ik ben niet wat je noemt héél erg gestructureerd ofzo. (understatement)
Ik had twee weken geleden toen ik hier in Nijmegen die lange dag had, nog gevraagd of ze een officiële lijst hebben met wat je allemaal geacht wordt mee te nemen. "Nee", was 't antwoord, "Zo'n lijst hebben we niet...". Ik was gisteravond nog even bij mij moeder en die pakt een folder en leest een lijstje voor en vraagt of ik alles heb.... Zij heeft dus een 'standaard opname' folder waarin dat gewoon staat... maar ik had al van leer getrokken over die folders en de discrepantie tussen de folders van mijn moeder en die ik gekregen had...
Vanmorgen vroeg toch de auto maar gestart; ik kon niet meer thuis blijven zitten. Ben naar Vianen gereden waar een vriend van mij woont; hij wilde mij wel naar 't ziekenhuis brengen en mijn auto mee terugnemen, zodat 'ie niet hier twee weken hoeft te staan met alle risico's van dien. En door mijn werk ben ik wel handig in het "inzicht geven in en adviseren over kwaliteit en de daaraan gerelateerde risico's" om er maar eens een mooie volzin tegenaan te gooien. Vanuit zijn woonhuis zijn we nog naar een gezamenlijke vriend gereden die nog een klein (groots!) cadeautje voor me had. Hij heeft een compilatie cd gemaakt met bijzondere muziek erop. We hebben nogal wat overeenkomsten in muziekstijlen en -smaak, mede met deze verzameling kom ik de komende twee weken wel door. Daarnaast ook nog een officiële cd van Underworld; Barking. Wat een vette plaat zeg!
Daarna met Alex door naar Nijmegen. We waren op tijd; toch ervoor gekozen om géén dubbele espresso te halen maar om gelijk door te lopen naar de afdeling. Tweede verdieping Route 501; zo moeilijk kon 't niet zijn. Daar aangekomen werd mij een kamer aangewezen; 2.30. Alex heeft even een beetje geholpen mijn koffer uit te pakken; daarna kwam de verpleegkundige die wat buisjes bloed moest gaan prikken. Op dat moment ging Alex weer terug naar huis. Tof in ieder geval dat 'ie mee ging!
De verpleegster kwam met 16 (!) buisjes aan die vol moesten. Ze vroeg of ik daar moeite mee had. "Nee" gaf ik aan, "Mijn record staat op 13, dus die ga je verbreken. Ik vraag me alleen af hoe je de laatste 5 buisjes vol gaat krijgen..." Ze schoot in de lach. Ze vroeg ook nog of ik goede aders had. Ik schijn prima aders te hebben om te prikken; op de prik-poli prikken ze altijd in één keer raak. Ze zag de aders in mijn arm en gaf inderdaad aan dat dit geen probleem zou moeten opleveren. De grap was dat ze daarna tot twee keer toe door een ader heen prikte in mijn rechterarm.
Een leerlingverpeeger (mannelijk) mocht een poging wagen in mijn linker arm. Ik gaf nog aan; na twee keer mis prikken word ik boos... ;-)
Hij prikte in één keer goed... Buisje na buisje werd gevuld. En inderdaad; na ongeveer 14 buisjes werd 't wat moeilijker; maar gelukkig met het ballen van mijn vuist druppelden de laatste twee buisjes ook nog vol.
Ik had nog een foto gemaakt van alle lege buisjes. 16 zijn er écht wel een hoop. 
Er liggen een paar buisjes in dat bakje; die liggen daar omdat die op de afdeling moeten blijven, die andere moesten naar het lab. Wat het verschil tussen die buisjes is, weet ik verder ook niet...
Ik kreeg net al wat bloeduitslagen te horen. Mijn creatinine is ongeveer 570 mmol/liter. Ik las laatst op 'n blog van iemand dat hij een creatinine gehalte van ruim 1400 had volgens mij. Dat verschil zit 'm onder andere ook in dat hij dialyse patiënt was en ik (nog) niet. Maar 570 is dus behoorlijk hoog; dat levert met mijn gewicht en lengte en leeftijd (daar is een of andere formule voor) een niercapaciteit van ongeveer 10.2 procent; 1400 is dus helemaal hoog. Ik schijn trouwens op dezelfde kamer te liggen als waar hij lag... ;-)
Daarna kwam er nog een soort arts langs (ingewikkeld verhaal, maar dat is iemand die tussen een verpleegkundige en een arts in staat, met iets meer opleiding ook dan een verpleegkundige maar niet een dokter.... En die functienaam ben ik nu al vergeten... Hij kwam in ieder geval nog een lichamelijk onderzoek doen en wat vragen stellen. Er zou ook een longfoto gemaakt moeten worden een hartfilmpje, maar ik riep dat dat in mijn Elektronisch Patiënten Dossier zat; dat hadden ze vrijdag 21 januari ook al gemaakt; beetje onzin om dat nóg een keer te doen. Daar waren ze het gelukkig mee eens, dus dat sloegen ze over.
Daarna wat boterhammen gegeten hier, vanavond krijg ik ook nog een warme maaltijd, ideaal. Verder beetje aan het internetten hier, ik begon nét met het schrijven van deze blog wordt er op de deur van mijn kamer geklopt. Ik dacht; "Weer een arts?" maar wat schepte mijn verbazing... Er kwam iemand van de catering binnenlopen. Althans, ik herkende 't motiefje van haar blouse, dat droegen ze in de kantine ook... "Ben jij Paul?" werd er gevraagd. Ja gaf ik aan... Hierbij een dubbele espresso met de complimenten van je zus... Wat bleek; ik had mijn zusje aan de telefoon gehad om te vragen of zij als 'contactpersoon' wil fungeren mocht mijn andere zusje niet bereikbaar zijn en er wat met mij aan de hand zijn, en ze dacht dat ik belde omdat ze weer een dubbele espresso verkeerd aan 't afrekenen waren... Dus ze had maar de catering (haar werkgever) opgebeld met 't verzoek mij even een dubbele espresso te brengen op mijn kamer... :-) Wat een coole zus heb ik toch...
Verder heb ik hier vandaag niet veel meer te doen. Dus ik blijf een beetje internetten, beetje lezen, beetje muziek luisteren, ik kom mijn tijd wel door en ik denk dat ik redelijk vroeg in slaap sodemieter. Ben best moe, mede omdat ik echt al dagen niet heel goed geslapen heb i.v.m. de spanning.
Mocht je in de buurt zijn en zin hebben om nog even koffie of thee te komen drinken; bel me gerust!!
Ik heb overigens ook telefoon op mijn kamer hier, een vaste lijn, maar ik dat nummer niet doorgeven:
Op de muur achter mij hangt aan 'n té korte draad een telefoon. Als jullie nu bellen, is dat geen probleem. Maar over twee dagen lig ik aan allerlei slangen en drains en weet ik wat voor buisjes (morfine pomp) allemaal. Dan kan ik me niet echt lekker omdraaien om die telefoon op te pakken. Maar ik heb twee mobiele telefoons bij me; bel gerust; als ze uit staan wil ik niet gestoord worden, anders neem ik gewoon op; er mag hier gewoon gebeld worden. Heb je mijn nummer(s) niet; mailen kan dus ook!
En mocht je langs willen komen:
Bezoekuur is van 15:00 tot 20:00 uur (zoals ook weergegeven op deze pagina) en ik lig in 't UMC St Radboud in Nijmegen, Geert Grooteplein 10, tweede verdieping Afdeling Nierziekten, route 501, kamer 30. Kan niet missen...
Ohja, nagekomen bericht...
Ik heb dus twee volle nachten op dat reserveringssysteem zitten broeden hóe dit vorm te geven, te ontwerpen, te bouwen én te testen. Maar ik ben wel trots op 't resultaat. Krijg ik vandaag een mail van een vriendin: Dit bestaat dus gewoon al... Zucht... :-)
Tot snel maar weer, als er weer wat gebeurt hier, houd ik jullie op de hoogte!
Aantal keer bekeken: 23440
Disclaimer
Ik ben mij er van bewust dat ik soms nogal ongenuanceerd over de verhandelingen van iedereen in het ziekenhuis schrijf. Het is geenszins mijn bedoeling om wie dan ook in discrediet te brengen. Ik ben iedereen die de afgelopen twee jaar (en langer) zich heeft bemoeid met mijn gezondheid enorm dankbaar. Zonder alle (vakbekwame) mensen in en om het ziekenhuis had ik 't niet gered. De kanttekeningen die ik af en toe zet, zijn mijn interpretaties, niet strikt noodzakelijk feit. Het is altijd makkelijk commentaar te geven op dees en geen maar ter vergelijking; ikzelf ben o.a. docent 'interviewtechnieken' en ik stel soms ook meervoudig gesloten vragen...
