Kleine nuancering....
Zo positief als ik gisteren was; vandaag wil ik dat toch iets nuanceren. Niet dat 't slecht met me gaat, integendeel, maar de nuance is wel belangrijk: Wat ik probeer uit te leggen aan de telefoon en in mijn blog; 't Gaat beter dan ik had verwacht. Ik zag er veel meer tegen op dan dat ik nu daadwerkelijk meemaak. Maar 't is verre van 'ideaal'; 't Blijft een heftige ingreep. 't Is niet dat ik even een prikje krijg en daardoor weer beter ben. De ongemakken die ik merk bij het (niet kunnen) hoesten als je je verslikt (en de pijn die daarbij komt kijken), of een niesbui die in enen opsteekt die je niet kan onderdrukken; geloof me; dat wens ik niemand toe. 't Is allemaal best heftig en ondanks dat ik me dus behoorlijk goed voel, veel energie heb (zo voelt het), ben ik na een uurtje bezoek ook best kapot. 't Is dus ook zeker niet zo dat ik volgende week mij weer meld op m'n werk omdat ik me goed genoeg voel. Ondanks dat ik wel hoop dat ik me zo voel. Maar los van deze nuancering; ik ben wel redelijk tevreden over het herstel!
Ik begin me inmiddels alleen af te vragen of ik niet de verkeerde nier gekregen heb van mijn moeder.
Ik had haar gisteren aan de telefoon, zij bleek het verschrikkelijk koud te hebben. Ik daarentegen heb 't erg warm, niet te filmen; dat ben ik helemaal niet (meer) gewend. Ik lig voornamelijk in bed, veel met mijn benen over elkaar gekruist. (dit zijn overigens niet mijn benen!!) Maar die benen liggen onder een deken en dat wordt zó warm; dat begint te plakken etc; dus ik weet mijn voeten/benen geen houding te geven. De afgelopen jaren heb ik altijd in elkaar gedoken gezeten om maar zo'n klein mogelijk oppervlak te hebben om zoveel mogelijk warmte te bewaren (ik zat altijd met mijn armen 'demonstratief' over elkaar, terwijl dat niet de bedoeling was om dat zo over te laten komen); nu heb ik óf een t-shirt aan óf mijn mouwen opgestroopt. En warm dat ik 't heb; niet te filmen.
Maar 't meest bizarre vind ik nog, en dat is de grootste reden waarover ik twijfel of ik wel de juiste nier gekregen heb; ik ben tot nu toe na de operatie elke dag rond 6 uur wakker geworden. En wakker gebleven. Dat is zó verschrikkelijk 'niet mij'... Nu hoop ik in ieder geval dat mijn moeder niet mijn slaap patroon krijgt maar ik hoop dat ik ook wel weer Ãets later wakker ga worden. Mijn collegae weten niet wat ze gaan overkomen als ik élke dag op tijd ben... ;-)
Nog wat andere details; vanmorgen kreeg ik weer mijn verzameling medicatie; maar niet alle pillen; de prograft heb ik vanmorgen nÃet gekregen; ze hebben éérst bloed geprikt, dan gaan ze mijn bloedspiegel bepalen voor wat betreft 't aandeel prograft en aan de hand daarvan krijg ik te horen of ik meer of minder moet gaan slikken. Dit zal de komende weken zo blijven; de eerste weken mag ik twee keer per week naar 't ziekenhuis, dan moet ik éérst bloed laten prikken en dan pas medicijnen nemen; dan kunnen ze 's middags doorgeven of ik een andere dosering moet krijgen of niet. Dit alles om de verhouding chemicaliën/behoud nier zo optimaal mogelijk te hebben.
Verder eet ik weer fatsoenlijk ontbijt; standaard 4 boterhammen, een kop koffie en glas limonade (eigenlijk een kan, maar daar doe ik de hele dag mee). Om 10 uur kreeg ik nog wat te drinken aangeboden; ik vroeg weer om 'n kop koffie, maar de voedingsassistente gaf aan dat ik nog een kalium beperking achter mijn naam heb. Dus ik mócht wel koffie, maar niet te veel. Twee bakkies houdt dat hier in. Best weinig. Gelukkig komt de arts zo en dan toch maar even vragen of de kaliumbeperking van mijn naam afgehaald kan worden... Scheelt toch iets 'levensvreugde'...
Douchen ging vanmorgen ook weer goed, geheel zelfstandig, alleen nog even lastig met 't 'draagtasje' onder de douche, de opvangzak van de blaascatheter, maar die mag er ook bijna af hoop ik. Verder gaat rechtop staan steeds beter, 't trekt allemaal nog wel maar hoe langer ik er mee wacht om te 'rekken en te strekken', hoe pijnlijker het zal gaan worden, dus soms gewoon even kiezen op elkaar en lekker bewegen. Hoe meer ik beweeg, hoe sneller het herstel. Inmiddels heb ik géén gaas meer op mijn wond, op 't gaatje van de wonddrain na; die lekt nog 'n klein beetje. 't liefst hebben ze dit soort wonden 'droog' dus zonder gaasje, maar als het hele bed en mijn trui vies wordt, is dat ook niet echt fris. Maar ik vermoed dat 't binnen een dag wel droog is; er komt dermate weinig uit; dat zit wel snor en de rest van 't herstel gaat ook goed, dus waarom zou dit niet goed gaan...
Het enige wat nog irriteert is de afgekoppelde infuus.
Die is dus al afgekoppeld, maar 't liefst laten ze die nog even zitten, mocht ik weer aan een infuus moeten omdat ik uitdroog door te weinig vocht of diaree of wat dan ook. Of een stootkuur prednison via een spuit in plaats van de pillen die ik nu slik; ik ga straks wel even vragen wanneer dat ding eruit mag; hij begint dus te irriteren. Er zit gelukkig geen naald in mijn arm, enkel een plastic buisje, maar omdat ik mijn pols wel gewoon gebruik, irriteert dat op den duur wel.
Verder heb ik even niet veel te melden. Dank (nogmaals) in ieder geval iedereen voor alle reacties via skype, msn, twitter, mail, sms, telefoon etc etc; dat doet me echt goed!!
Tot snel weer; ik ben al bezig een groot feest te organiseren; het grote-
-feest gaat er zéker komen! Maar daar krijgen jullie allemaal nog een (officiële) uitnodiging voor!
Aantal keer bekeken: 22987
Disclaimer
Ik ben mij er van bewust dat ik soms nogal ongenuanceerd over de verhandelingen van iedereen in het ziekenhuis schrijf. Het is geenszins mijn bedoeling om wie dan ook in discrediet te brengen. Ik ben iedereen die de afgelopen twee jaar (en langer) zich heeft bemoeid met mijn gezondheid enorm dankbaar. Zonder alle (vakbekwame) mensen in en om het ziekenhuis had ik 't niet gered. De kanttekeningen die ik af en toe zet, zijn mijn interpretaties, niet strikt noodzakelijk feit. Het is altijd makkelijk commentaar te geven op dees en geen maar ter vergelijking; ikzelf ben o.a. docent 'interviewtechnieken' en ik stel soms ook meervoudig gesloten vragen...
