Hmmm.....
Toen rond 17:00 uur mijn medicijnen gebracht werden, zat daar dezelfde hoeveelheid prograft bij als ik 's ochtends en gisteren slikte. Vreemd. Ik de verpleegkundige bellen; ik wilde toch even navragen of er al wat bekend was van mijn bloedspiegel.
De physician assistant was in gesprek met de arts en had haar nog niet bijgepraat. Zij wist dus ook nog van niks. Ik had dus nog steeds 7 mg prograft. Om 18:00 uur werd mijn maaltijd geserveerd; spinaziestamppot (érg lekker) en mijn medicijnen zou ik tijdens mijn maaltijd nemen. Nog steeds had ik niks gehoord van de physician assistant of de verpleegkundige dus ik heb mijn medicijnen maar zónder prograft geslikt. Even na de maaltijd kwam de verpleegkundige nog twee kleine pilletjes brengen; ik mag nu 9 mg prograft; mijn bloedspiegel was dus iets te hoog in plaats van te laag. Voorlopig zit ik nu dus aan een verhoogde dosering prograft.
Vervolgens vertelde de physician assistant dat ik toch een infuus krijg. Ik mocht (gelukkig) nog kiezen in welke arm; ik heb deze keer rechts gekozen, zodat ik links mijn horloge nog om kan houden. Ik heb dus weer een kraantje in mijn arm...
Ik krijg een stootkuur prednison. Ter vergelijking; ik krijg op dit moment 2 x 5 mg prednison 's ochtends en 2 x 5 mg prednison 's avonds voor 't slapen gaan. In tabletvorm. De eerste 3 dagen na de transplantatie kreeg ik 4 keer per dag 25 mg prednison via een spuit in 't infuus; nú krijg ik 750 mg binnen een uur. En morgen nog een keer o.i.d. maar dat moet ik nog even navragen hoeveel ik precies krijg. Bijwerkingen kunnen zijn dat mijn bloedsuikerspiegel omhoog gaat, dus ik krijg ook nog zo'n vervelend prikje morgen in mijn vinger, plus ik kan opvliegers krijgen van zo'n hoeveelheid prednison. Ben er maar klaar mee. Maar ik krijg dit dus omdat ze vermoeden dat er toch wat afstotingsverschijnselen zijn. Wellicht krijg ik morgen dan ook nog die biopsie, daar zit ik écht niet op te wachten, maar als ze 't morgen niet doen en de prednison slaat niet aan, dan krijg ik 'm over twee dagen alsnog. Lekker dan.
Kans is nog steeds dat mijn kreatinine hierdoor de komende dag al gaat zakken en dan alles dus 'onder controle' is. Dus kan ik vermoedelijk nog steeds vrijdagmiddag naar huis. Als morgen mijn kreatinine niet gezakt is, dan zullen ze meer onderzoek moeten doen en zal ik vermoedelijk nog een dagje langer mogen blijven.
Willen jullie allemaal s.v.p. geld doneren aan de nierstichting zodat ze onderzoek kunnen doen naar stamcel onderzoek voor het creëren van lichaamseigen nieren? Dat scheelt zó veel afstotingsellende; niet alleen Ãk ben daar mee geholpen, maar wellicht jullie zelf ooit ook. (ik heb ooit eens geblogd dat één op de 10 volwassenen nierschade heeft. Op dit moment lezen meer dan 70 mensen mee via de email, en dan nog wat via RSS, via Skype, via MSN en Twitter; al met al heb ik inmiddels na twee jaar een redelijke groep meelezers gecreëerd. En ja; daar zitten wel wat nierpatiënten bij. 4 ken ik er sowieso. Maar die drie zijn GEEN 10 procent van de volwassenen... Dus tel uit je winst.) Steeds meer en meer mensen hebben een nier nodig, en zoals ook vandaag bleek dat de minister niet aan het actieve donor registratie systeem wil (de muts) komen we over enige jaren écht in de knoei met beschikbare organen. Dus hup; doneer; dat scheelt straks de gezondheidszorg zó veel geld als al die nieuw te kweken nieren op basis van stamcellen gewoon blijven functioneren; je moet eens weten wat een dagje extra ziekenhuis kost... (sorry)...
Zo. heb mijn statement ook weer gemaakt.
Soms moet ik me even afreageren op 't nieuws dat ik hier hoor, onder normale omstandigheden kan ik soms wel even een rondje gaan lopen, maar dat zit er nu niet in. Dus reageer ik 't hier even af.
Ik baal er wel van en zie behoorlijk op tegen die eventuele biopsie morgen...
Maar ik heb toch wel liever dat deze nier even blijft zitten en zoals Alex aangaf; ik hoop dat mijn moeder niet meemaakt dat 'ie afgestoten wordt...
Aantal keer bekeken: 22933
Disclaimer
Ik ben mij er van bewust dat ik soms nogal ongenuanceerd over de verhandelingen van iedereen in het ziekenhuis schrijf. Het is geenszins mijn bedoeling om wie dan ook in discrediet te brengen. Ik ben iedereen die de afgelopen twee jaar (en langer) zich heeft bemoeid met mijn gezondheid enorm dankbaar. Zonder alle (vakbekwame) mensen in en om het ziekenhuis had ik 't niet gered. De kanttekeningen die ik af en toe zet, zijn mijn interpretaties, niet strikt noodzakelijk feit. Het is altijd makkelijk commentaar te geven op dees en geen maar ter vergelijking; ikzelf ben o.a. docent 'interviewtechnieken' en ik stel soms ook meervoudig gesloten vragen...
