scenario: (drums please.....) deux...
De verpleegkundige kwam net tijdens de lunch even mijn bloedsuiker (i.v.m. die prednison kuur) meten. 6.1, dus ideaal gelukkig. Nergens last van.
Ze vertelde gelijk dat ze had gezien dat mijn creatinine exact hetzelfde was; 148. Scenario twee dus. Niet 't beste, maar wel redelijk goed nieuws.
Even later kwam de PA ook nog langs mijn bed, hij had sowieso nog meer bloeduitslagen waar ik ook om gevraagd had. Fosfaat is 1.22; dat is normaal, dus ik zal voorlopig géén last meer hebben van jeuk. Gelukkig. Kalium is 4.1; ideaal; ik kan dus gewoon lekker koffie blijven drinken en vanavond (WEER (derde keer deze week)) spinazie stamppot eten. (met rookworst; zout dus...)
Op het briefje van de PA stond ook dat mijn Hemoglobinewaarde nu 5.7 is. Redelijk aan de lage kant, maar niet meer zo laag als 'ie was; en het blijkt dat 'ie nu al enige dagen stabiel is, dus dat is wel een goed teken; mijn nieuwe nier moet nog even op gang komen om dit proces aan te sturen; over enige weken zal ik vanzelf een hoger HB gehalte hebben.
Als laatste stond er op 't briefje van de PA het creatinine; zoals de verpleegkundige aangegeven had bleek dat dus exact hetzelfde te zijn als dat het gisteren was; 148. Het is dus scenario twee; het stagneert. Maar vanmorgen bleek ik nog niet helemaal volledig bij mijn uitleg; statistisch gezien zal de waarde morgen en/of overmorgen nog gaan zakken. Of 'ie naar 114 terugzakt of naar 130 dat weet ik niet, maar 't verloop is meestal grote stijging ==> kleine stijging ==> stabiel ==> zakken. Daar is 't nu dus op wachten. Ook al weet ik dat er géén garantie is; 't zou theoretisch nog steeds kunnen dat 't morgen weer stijgt óf stabiel blijft, máár het gros verloopt zoals net aangegeven. Dus hoop!
Het behandelplan moet nog bepaald worden. Het is dus nog géén garantie dat ik morgenmiddag ook daadwerkelijk thuis ben; dat hoor ik later op de dag pas. Maar 't eerste goede nieuws wilde ik toch even delen.
Zodra ik meer weet, meld ik me weer!!
Aantal keer bekeken: 23769
Disclaimer
Ik ben mij er van bewust dat ik soms nogal ongenuanceerd over de verhandelingen van iedereen in het ziekenhuis schrijf. Het is geenszins mijn bedoeling om wie dan ook in discrediet te brengen. Ik ben iedereen die de afgelopen twee jaar (en langer) zich heeft bemoeid met mijn gezondheid enorm dankbaar. Zonder alle (vakbekwame) mensen in en om het ziekenhuis had ik 't niet gered. De kanttekeningen die ik af en toe zet, zijn mijn interpretaties, niet strikt noodzakelijk feit. Het is altijd makkelijk commentaar te geven op dees en geen maar ter vergelijking; ikzelf ben o.a. docent 'interviewtechnieken' en ik stel soms ook meervoudig gesloten vragen...
