Final thoughts for now...
Zo.
Dat was even een ingewikkeld dagje, vooral omdat de specialisten zichzelf hier een beetje tegenspreken. Niet schokkend, maar 't werd er niet makkelijker op.
Zoals vanmorgen aangegeven gaf de PA aan dat ik vandaag sowieso niet naar huis kon. Even later kwam 'ie alsnog aan mijn bed; hij gaf aan dat 'ie de knuppel in het hoenderhok had gegooid (heerlijk; die term gebruik ik op mijn werk ook nog wel eens... ;-))
Mijn creatinine gehalte blijkt dus 148, hetzelfde als gisteren te zijn zoals net uitgelegd.
Vervolgens is er dus overleg geweest met de nefroloog en de andere artsen; wat zou nu eigenlijk nog een reden zijn om mij hier te houden: wordt er morgen nog bloed geprikt? "Nope" was 't antwoord. Dat kan dinsdag ook bij het bezoek aan de poli. Dus moeten we meneer de Smalen dan nog hier houden... "Nope" was wederom het antwoord. Ik mag dus toch naar huis. Had een maatje van mij nog even opgebeld of 't wel handig was, 't wordt anders wel erg ad-hoc-erig om mij nog vanuit Hilversum op te komen halen in Nijmegen... Ik heb dus afgesproken dat ik vannacht wél nog blijf, morgenochtend lekker mijn kast ga uitruimen en mijn koffers ga pakken; 's ochtends word ik dan opgepikt en dan wordt zaterdag een lekker rustig dagje.
Eindelijk weer lekker in mijn eigen bedje slapen, ik kan niet wachten!
Mochten jullie vanavond niet veel te doen hebben en nog zin hebben om naar Nijmegen te komen; dat wordt écht erg gewaardeerd!
Gelukkig is mijn 'gemoedsrust' weer wat stabieler en wat beter dan eind van de dag gisteren en vanmorgen. Wederom dank door jullie steun via alle geëigende kanalen. Ik kreeg nog een mooie opmerking via de mail van een collega, die wilde ik graag (met toestemming) citeren.
Ik ervaar het als buitenstaander allemaal als een spannend boek. Ineens zit je in het plot en is het afwachten wat er op de volgende pagina wordt geschreven. Hoewel je een heleboel schrijvers hebt (lees doktoren) die er alles aan doen om een positieve volgende pagina te schrijven, is er de hoofdschrijver (lees 'het leven') die zeer onvoorspelbaar is. Vandaar ook vaak de kreet 'that's life'.
Mark R
Ik denk dat 't vanaf nu de komende dagen even wat rustiger zal worden op mijn blog, maar ik denk dat jullie (de e-mail meelezers) dat helemaal niet zo erg vinden... ;-)
Ik krijg straks e.e.a. aan documentatie en medicatie voor mee naar huis. Ook een afsprakenkaart voor de poli; volgens mij is dinsdag de eerste keer dat ik mij mag melden. Als er bijzonderheden zijn, meld ik mij weer.
Dank voor het meeleven afgelopen periode! Betekende veel voor mij!
Aantal keer bekeken: 21052
Disclaimer
Ik ben mij er van bewust dat ik soms nogal ongenuanceerd over de verhandelingen van iedereen in het ziekenhuis schrijf. Het is geenszins mijn bedoeling om wie dan ook in discrediet te brengen. Ik ben iedereen die de afgelopen twee jaar (en langer) zich heeft bemoeid met mijn gezondheid enorm dankbaar. Zonder alle (vakbekwame) mensen in en om het ziekenhuis had ik 't niet gered. De kanttekeningen die ik af en toe zet, zijn mijn interpretaties, niet strikt noodzakelijk feit. Het is altijd makkelijk commentaar te geven op dees en geen maar ter vergelijking; ikzelf ben o.a. docent 'interviewtechnieken' en ik stel soms ook meervoudig gesloten vragen...
